Ρονσάρ, Πιέρ ντε

(Ronsard, Κουτίρ-σιρ-Λουάρ, Βαντομουά 1524 – Σεν-Κομ-αν λ’ Ιλ, Βαντομουά 1585). Γάλλος ποιητής. Υπήρξε ο πιο δραστήριος από τους νέους που συγκροτούσαν την ομάδα της Πλειάδας. Ολόκληρο το έργο του χαρακτηρίζεται από την έντονη προσπάθεια να δημιουργήσει μια ποίηση σε γαλλική γλώσσα άξια να συναγωνιστεί τους αρχαίους Έλληνες και τους Λατίνους. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 1550 με 4 βιβλία ποιημάτων (και ένα πέμπτο που κυκλοφόρησε το 1552) κατά το πρότυπο των ωδών του Οράτιου και του Πίνδαρου, με τίτλο Ωδές, ακολουθώντας ακόμα και την περίπλοκη μετρική δομή των αρχαίων προτύπων του. Το 1552 ακολούθησε μια μεγάλη συλλογή σονέτων, Οι έρωτες (1o βιβλίο), πλατωνικής και πετραρχικής έμπνευσης. Σε μια «ανακρεόντεια» φάση της ποίησης του ανήκουν (1555-56) ένα δεύτερο βιβλίο Ερώτων (σε αλεξανδρινούς στίχους) και οι Ύμνοι, έργο μεγάλης πνοής και με μεγάλες φιλοδοξίες. Στους Λόγους (1562-63) και στα Ελεγεία έδωσε άλλο ένα δείγμα στοχαστικής ποιητικής ευγλωττίας, εμπνεόμενος από τα δραματικά προβλήματα της εποχής. Παράλληλα, με περιστασιακά του ποιήματα, επιχείρησε με τη Φραγκίαδα (1572, 4 βιβλία, ατελείωτη) να δημιουργήσει ένα επικό ποίημα που να αναφέρεται στην υποτιθέμενη αρχαία προέλευση της μοναρχίας και του γαλλικού έθνους. Στο τρίτο μέρος των Ερώτων (1578), η ποίηση του Ρ. βρίσκει τους τόνους της πιο συγκινητικής πληρότητας και ειλικρίνειας, στη μελαγχολία της ώριμης πια ηλικίας. Ο Ρ. θεωρείται ένας από τους ρομπότμεγάλους λυρικούς της γαλλικής λογοτεχνίας. Ο Πιερ ντε Ρονσάρ σε πίνακα του 16ου αιώνα.